Maandag 13 juli stonden er in Seefeld 21 heren en 4 dames te trappelen om aan hun Transalp 2015 te beginnen.
Fietsen waren gepoetst, banden werden opgepompt, alles werd nagelopen en de gpsen werden ingesteld. Gespannen gezichten waren te zien. De ene vanwege de donkere wolken waar misschien nog wat regen uit zou komen, de andere om de route die gereden moest worden. Na het vertrek gingen de verschillende niveaugroepen direct uit elkaar om de verschillende bergen te trotseren.
Smokkelroute…….?
Bij aankomst in Obergurgl bleken de druppels van de morgen de enige te zijn geweest en gedurende de dag brak de zon door en kon er worden genoten van de prachtige Stubaier Alpen.
De volgende dag zou een erg spannende worden. Via een oude smokkelroute zouden we namelijk de grens passeren. Gelukkig was er boven op de Timmelsjoch geen controle en het enige poeder dat we bij ons hadden was sportvoeding. Dit was geen overbodige luxe omdat er voor zwart nog 2 flinke bergen genomen moesten worden. Na de Jauffenpass en konden zij afdalen naar het dal bij Meran waar de andere groepen gelijk aan konden beginnen.
Rood maakte nog een extra ‘ardennen’ lusje boven op de Rotenstein. Met prachtige vergezichten op de met fruitbomen gevulde hellingen, werden de laatste kilometers naar Leifers gefietst.
Bij aankomst stond de bagage weer klaar maar die moest nog even wachten. Zoals iedere dag werd er door alle groepen afgesloten met een drankje en kon de dag worden geëvalueerd. “Jij was goed” en “Maar jij kon ook aardig meekomen” waren veel gehoorde uitspraken.
Timen voor een volle laag sproeierverkoeling!
Na een warme nacht zat iedereen weer vol goed moed aan het heerlijke ontbijt. Vandaag stond er een route op het programma die ons het Vinschau dal in zou leiden naar Schlanders. Passen met namen als Mendel en Gampfen werden met weinig zichtbare moeite genomen. De pijntjes kwamen echter wel op de korte, steile stukken die waren gelegen op de flanken van het dal.
De temperatuur ging inmiddels ook een rol spelen. Het is gedurende de week fantastisch weer geworden met temperaturen ver boven de 30 graden. De verkoeling kwam sporadisch van de koele wind die van de verschillende beekjes en rivier waaide en van de sproei installaties van de boomgaarden. Je moest soms goed timen om de ‘volle laag’ te krijgen maar dat was dan wel een verademing.
De stelvio en Gavia
Het dak van deze transalp lag boven op de Stelvio. Deze fantastische berg telt maar liefst 48 haarspeld bochten en is 25 kilometer lang met een gemiddeld stijgingspercentage van 7,3%. Bovenop sta je op een hoogte van maar liefst 2758m. Dit was voor alle groepen het ‘hoofdgerecht’ van de dag. Sommige reden nog een extra lusje vooraf met wat hoogtemeters om de benen goed warm te rijden. Zwart mocht zich echter verheugen op een ‘toetje’ genaamd de Gavia. Maar niet voordat er werd afgedaald over een prachtige weg die alles in zich had. Haarspeltbochten, tunnels, rotswanden, mooie overzichtelijke bochten, verstopte vergezichten en noem al het moois wat de bergen te bieden hebben maar op.
Deze berg was te machtig
In het fietsmekka, Bormio, werd het finish-avondritueel weer ondernomen. Drankje doen, evalueren, opfrissen, fiets in orde maken, briefing en als laatste genieten van een heerlijk diner. We deden ons best om het buffet leeg te eten maar de keuken bleef maar aanvullen. Dit is de enige keer in de week dat wij als fietsers hebben moeten opgeven, jammer maar het voelde niet als verliezen.
2, 3% maar ook 18%!
Na het ‘hoogtepunt’ van de week was de verwachting iets naar beneden bijgesteld. We hadden immers de koningsrit erop zitten, het kon alleen maar “bergaf” vanaf hier. Maar niets was minder waar.
Voor alle groepen, behalve zwart, stond vandaag de Gavia op het programma. Deze klim is wat afwisselender dan de Stelvio en de iets minder steile stukken werden gebruikt om de benen iets te ontlasten. Hierdoor liep hij lekker en kon er nog meer worden genoten. Speciaal zijn wel de laatste 4 km met een percentage van 2 a 3%. Dit kom je niet veel tegen boven op een berg maar hierdoor kan je wel optimaal genieten.
De zwart groep deed, zoals wel vaker in deze week, iets heel anders. De Mortirolo met zijn maximale 18% moest worden genomen om uiteindelijk op de Passo del Tonale bij de rest van de groep te komen. Deze ‘Giro’ berg zorgde voor aardig wat geknars en gekraak van fietsen en tanden.
Finish aan het Levico meer
De laatste hoogtemeters van de week lagen in de etappe naar het Levico meer. Geen echt hooggebergte meer, maar nog genoeg uitdaging om de week goed af te sluiten. De paadjes en weggetjes waren adembenemend. Via een glooiend profiel daalde we vervolgens af naar Trento om vanuit hier de laatste inspanning te leveren naar het meer van Caldanazo en het Levico meer. De uiteindelijke finishstreep lag aan het Levico meer. Hier werden de medailles uitgereikt, de high fives gegeven en smaakte de aardbeien naar een overwinning.
Wil jij dezelfde ervaring beleven? Bekijk dan het reisoverzicht.
Bekijk de diashow. Ondersteunt je Browser geen flash player? Bekijk dan de foto's op het Picasa webalbum.
